Zondag. Uitslapen. 10.00 uur ontbijt.
Wat wil je. "Thee, eitje, boterham met kaas".
Hij pakt de zware theekop en drinkt hem beetje bij beetje leeg. Het zachtgekookte eitje lukt niet. Een heer met smaak: "mag er wat zout op".
Een paar stukjes boterham.
De antibiotica gaan er met een beetje roomvla in.
"Ik ga nu een tukje doen".
Dat tukje zou moeten wachten op een kleine wasbeurt.
Tijdens de behandeling, tegen de dames: "de tijd gaat zo snel".
Met frambozen en aalbessen kom ik even later terug.
Elke handeling is vermoeiend. Geen fruit, maar slapen.
'sAvonds wat bouillon gekregen.
Op TV Feijenoord - Liverpool. "Binnenkort wil ik geen voetbal meer zien".
Hij kijkt niet, heeft het over "hopeloos", "Ajax", "waarom krijgen ze hem er niet in".
Even later "Help". Ik ga naast hem zitten, houd zijn hand vast en zeg: ik ben bij je. Dat is geruststellend, maar niet afdoende. Help blijkt te slaan op de ontlasting. "Kun jij dat?".
De dames uit het Hospice schieten te hulp.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten