Vanochtend een lichte behandeling vergeleken met gisteren.
Veel minder moe.
Bewust van de snelle achteruitgang smeren we het bezoek over de hele dag uit.
Eind van de middag een beetje vla en een enkele framboos naar binnen. "Ik weet niet wat er nog helpt".
Een paar lepeltjes ijs is na een eerste weigering een nieuwe smaak.
"Waar gaan we ijs halen". Capri. "Dat is te ver".
Dan plots actie: dekens weg "ik wil eruit". Er zit een hekje in de weg, "nee toch".
Wil je zitten..."ja". Eenmaal in de stoel: wil je in de rolstoel..."ja". We rollen naar de serre.
Fysieke ongemakken zitten genieten in de weg. De rug doet pijn, we rollen terug.
Een beetje in de war weer naar bed.
Met Marcel en Jeannette recente foto's kijken van onze oude vakantieplek Klosters in Zwitserland.
's Avonds laat "moet je me niet wegbrengen?". Je hoeft niet weg, je blijft hier, Pa. Het is hier goed.
Onbegrip.
Dan maar even een ander onderwerp aanroeren. Weet je welke schaakpartij je beste partij was. Hij gaat zonder na te denken mee in de switch van onderwerp, overtuigend "Ja".
En tegen wie dat was: dat blijft nog even zijn geheim. Het antwoord is niet goed te verstaan.
Druk dagje!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten