rustdag

. . . .

Voor het bezoek had hij nog in een stoel gezeten. Hij lag nu vrij diep te slapen.

Toen Alet opmerkte "wat een koude handen", voelde hij het ook en begon een warm plekje voor zijn handen te zoeken.

Raam dicht gedaan, deken erbij gekregen. Best wel fris vandaag.

Het contact bleef beperkt tot die acties, wat ja en nee knikken en wat drinken geven.

Naar Reve - De zondagen: "Het is gehoord , het is niet onopgemerkt gebleven. Hij strekte zich uit onder de warme dekens, vond het best dat de visite weer opstapte en viel in een diepe slaap."

Begin van de avond hetzelfde beeld. Tot Leonoor en Dirk-Jan binnenkomen. We praten wat over Frankrijk, Parijs, de Tour en het niet bestaande huisnummer 456 op de Mathenesserlaan dat hij in zijn jeugd aan de lokale bromsnor opgaf als huisadres bij onwettig voetballen op den openbare weg.

Als het te ingewikkeld wordt: verontwaardigd "Begrijp je hem nou".